Ciąża i poród to czas utraty kontroli, albo, inaczej mówiąc, sprawczości. Jest się bardzo zależną od innych: od lekarzy, od rodziny, w szczególności przy jakichś komplikacjach, choćby po cesarce. Jeśli wtedy się nie wie, co jest istotne, czego się domagać, a co można odpuścić, to później bywa trudno. Dlatego warto pomyśleć nad relacją z dzieckiem, kiedy jest jeszcze w naszym ciele, aby tym lepiej przygotować się na czas, kiedy ono to ciało opuści.

Dla kogo jest psychoterapia okołoporodowa? Dla kobiet, które:

• bardzo obawiają się porodu,
• mają trudność z akceptacją swojego stanu lub związanych z nim ograniczeń,
• są w zagrożonej ciąży,
• przeżywają lęk, że trudno im będzie odnaleźć się w nowej roli albo nawiązać więź z dzieckiem,
• doświadczają trudności w opiece nad niemowlęciem,
• przeżywają dużo silnych uczuć i czują się zagubione,
• mają wrażenie, że coś jest nie tak między nimi a dzieckiem,
• mają za sobą trudny poród lub stratę dziecka
• doświadczają depresji poporodowej, silnego poczucia winy, bezradności,
• mają trudności z karmieniem albo niechęć do karmienia piersią,
• miały trudną relację z własną mamą w dzieciństwie,
• chciałyby twórczo przejść przez kryzys nieodłącznie związany z narodzinami dziecka, tak by stał się dla nich okazją do osobistego rozwoju.